Cultuurshock
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike Heeres.
31 Januari 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Maandag 28 januari 15.00 vertrokken vanaf Schiphol . Na een tussenstop in Caïro kwamen we om 3.00 lokale tijd aan in Ethiopië. We liepen door de vertrekhal en op alle bankjes en in de meeste hoeken lag wel iemand te slapen. Na een uur wachten en veel starende mensen werden we opgehaald door Freweini (iemand van kantoor van Projects Abroad) en werden we met de taxi naar een hotel gebracht. Maar voor we konden rijden hadden we een probleem want wij als rijke westerlingen hadden veel te grote koffers maar goed met de achterklep omhoog maar rijden, Antje was bang want haar koffer lag boven op gelukkig ging het goed. Het was een heel goor en vies hotel (moeten we hier slapen?) we zijn moe dus niet over na denken om 10.00 worden we weer opgehaald, licht uit en slapen. Na een lekkere koude douche ontbijten (weet niet wat het was) en stond de taxi weer voor.
De eerste dag in Addis Abeba kregen we een rondleiding van Bigesegn eerst naar het kantoor van Projects Abroad, naar het Nationaal museum, lunchen in de pizzabar, een simkaart kopen, geld pinnen enz. en natuurlijk ondertussen een deel van de stad bekijken. Dit is nauwelijks te bevatten: het verkeer, het getoeter (alles rijdt kris kras door elkaar heen) de drukte, de bedelaars, de geur, de stank, het is ongelooflijk en het is moeilijk te beschrijven wat er allemaal door je heen gaat. Je voelt je echt de rijke westerling het is net of zit je in een film. Aan het eind van de middag gaan we naar het gastgezin en we hadden het niet naar elkaar uitgesproken maar we dachten dat we nu wel een mooie kamer zouden krijgen (met internet) en weer een beetje luxe! Niet dus, een erg armoedig asbesthutje (Antje haar woorden) met 2 bedden en 2 stoelen en een kast, op zich genoeg om je te kunnen redden. Er verblijven hier nog 2 vrijwilligers, een dr. met zijn vrouw uit Engeland en je raad het al Antje word hier in Addis zijn collega, zijn vrouw is onderwijzeres. Het gezin is heel hartelijk en gastvrij en hun hele huis stellen ze beschikbaar voor de vrijwilligers, zij slapen zelf met z’n vijven op 1 kamer. Het is voor hun natuurlijk een extra inkomen hun kinderen gaan bv. ook naar een privéschool en kunnen goed studeren. Maar goed we hebben een badkamer met warm water en dat is best een luxe hebben we begrepen. Om 20.00 de warme maaltijd en het eten is best wel lekker en er maar niet bij stil staan hoe het word klaar gemaakt . ’s Avonds in bed denken we allebei hetzelfde: waar zijn we aan begonnen!! !!!
De tweede dag, we hebben wel goed geslapen en Antje word opgehaald door Bigesegn en ik ga met Freweini mee, we gaan kennis maken op ons nieuwe werkplek en daar hebben we zin in. We reizen met een bustaxi en te voet dus goed opletten in die chaos want morgen moet ik alleen. Toen we aankwamen bij het kindertehuis toen stond voor de poort een jonge vrouw te wachten met haar baby van 2 weken oud die ze zou afstaan voor adoptie, zij moest huilen en ik hield het ook niet droog tot overmaat van ramp werd ze weer weg gestuurd want de papieren waren niet in orde! Dan begint de dag niet zo leuk. Het kindertehuis is arm moedig en smerig maar het personeel is vriendelijk en gastvrij en er zijn nog 2 vrijwilligers. Er verblijven 100 kinderen in de leeftijd van 0 tot 16 jaar en op het moment 18 baby’s dus werk genoeg (ik kijk mijn ogen uit hoe het er allemaal toegaat). Voor de lunch zijn we weer in het gezin, de rest van de dag zijn we vrij. Samen gewandeld en op een terras gezeten onder het genot van een lekker glas cola en water met bubbels. Ik heb de hele dag erge hoofdpijn en voel me niet lekker, ik heb me laten vertellen dat het je 1 of 2 weken tijd kost om aan alles te wennen (de hoogte, cultuur etc.) ha ha er is nog hoop. s’Avonds een echte koffieceremonie meegemaakt een leuke traditie om mee te maken.
De derde dag , op naar ons werk. Spannend want ik moet er alleen naar toe maar heb alles goed op geschreven dus dat lukt. Ben op de baby afdeling begonnen, de baby’s voeden en verschonen, de meeste baby’s drinken zelf uit de fles in hun bedje, een opgerolde deken onder de fles en zo nu en dan stop je de fles weer in de mond. En ik ben nog in de kleuterklas geweest waar de vrijwilligers Engelse les gaven (het ABC en wat Engelse woordjes) na de koffiepauze knutselen maar toen was ik weer bij de baby’s een tweede ronde van verschonen. Van 12.00 tot 12.30 lunchpauze en s’middags weer op de babygroep en later nog met de jongste kinderen gespeeld en tv gekeken. De kinderen zijn heel aanhankelijk en klimmen direct bij je op schoot en ze willen je kussen en je hand vast houden heel vertederend. En dan de prachtige babykamers bij ons in Nederland met alle pracht en praal en daar hebben ze niets niets van dat alles daar heb ik vandaag vaak aan moeten denken! Al met al had ik een leuke dag ik voel me een stuk beter dan gister en je krijgt energie van de kinderen en niet teveel denken van wat je allemaal mist. We zijn nu hier en dit is tijdelijk. Weer nieuwe mensen ontmoet en in het weekend zijn we van plan om samen met de vrijwilligers naar een meer buiten de stad te gaan want oh ja het is hier zo’n 25 graden!!
De eerste dag in Addis Abeba kregen we een rondleiding van Bigesegn eerst naar het kantoor van Projects Abroad, naar het Nationaal museum, lunchen in de pizzabar, een simkaart kopen, geld pinnen enz. en natuurlijk ondertussen een deel van de stad bekijken. Dit is nauwelijks te bevatten: het verkeer, het getoeter (alles rijdt kris kras door elkaar heen) de drukte, de bedelaars, de geur, de stank, het is ongelooflijk en het is moeilijk te beschrijven wat er allemaal door je heen gaat. Je voelt je echt de rijke westerling het is net of zit je in een film. Aan het eind van de middag gaan we naar het gastgezin en we hadden het niet naar elkaar uitgesproken maar we dachten dat we nu wel een mooie kamer zouden krijgen (met internet) en weer een beetje luxe! Niet dus, een erg armoedig asbesthutje (Antje haar woorden) met 2 bedden en 2 stoelen en een kast, op zich genoeg om je te kunnen redden. Er verblijven hier nog 2 vrijwilligers, een dr. met zijn vrouw uit Engeland en je raad het al Antje word hier in Addis zijn collega, zijn vrouw is onderwijzeres. Het gezin is heel hartelijk en gastvrij en hun hele huis stellen ze beschikbaar voor de vrijwilligers, zij slapen zelf met z’n vijven op 1 kamer. Het is voor hun natuurlijk een extra inkomen hun kinderen gaan bv. ook naar een privéschool en kunnen goed studeren. Maar goed we hebben een badkamer met warm water en dat is best een luxe hebben we begrepen. Om 20.00 de warme maaltijd en het eten is best wel lekker en er maar niet bij stil staan hoe het word klaar gemaakt . ’s Avonds in bed denken we allebei hetzelfde: waar zijn we aan begonnen!! !!!
De tweede dag, we hebben wel goed geslapen en Antje word opgehaald door Bigesegn en ik ga met Freweini mee, we gaan kennis maken op ons nieuwe werkplek en daar hebben we zin in. We reizen met een bustaxi en te voet dus goed opletten in die chaos want morgen moet ik alleen. Toen we aankwamen bij het kindertehuis toen stond voor de poort een jonge vrouw te wachten met haar baby van 2 weken oud die ze zou afstaan voor adoptie, zij moest huilen en ik hield het ook niet droog tot overmaat van ramp werd ze weer weg gestuurd want de papieren waren niet in orde! Dan begint de dag niet zo leuk. Het kindertehuis is arm moedig en smerig maar het personeel is vriendelijk en gastvrij en er zijn nog 2 vrijwilligers. Er verblijven 100 kinderen in de leeftijd van 0 tot 16 jaar en op het moment 18 baby’s dus werk genoeg (ik kijk mijn ogen uit hoe het er allemaal toegaat). Voor de lunch zijn we weer in het gezin, de rest van de dag zijn we vrij. Samen gewandeld en op een terras gezeten onder het genot van een lekker glas cola en water met bubbels. Ik heb de hele dag erge hoofdpijn en voel me niet lekker, ik heb me laten vertellen dat het je 1 of 2 weken tijd kost om aan alles te wennen (de hoogte, cultuur etc.) ha ha er is nog hoop. s’Avonds een echte koffieceremonie meegemaakt een leuke traditie om mee te maken.
De derde dag , op naar ons werk. Spannend want ik moet er alleen naar toe maar heb alles goed op geschreven dus dat lukt. Ben op de baby afdeling begonnen, de baby’s voeden en verschonen, de meeste baby’s drinken zelf uit de fles in hun bedje, een opgerolde deken onder de fles en zo nu en dan stop je de fles weer in de mond. En ik ben nog in de kleuterklas geweest waar de vrijwilligers Engelse les gaven (het ABC en wat Engelse woordjes) na de koffiepauze knutselen maar toen was ik weer bij de baby’s een tweede ronde van verschonen. Van 12.00 tot 12.30 lunchpauze en s’middags weer op de babygroep en later nog met de jongste kinderen gespeeld en tv gekeken. De kinderen zijn heel aanhankelijk en klimmen direct bij je op schoot en ze willen je kussen en je hand vast houden heel vertederend. En dan de prachtige babykamers bij ons in Nederland met alle pracht en praal en daar hebben ze niets niets van dat alles daar heb ik vandaag vaak aan moeten denken! Al met al had ik een leuke dag ik voel me een stuk beter dan gister en je krijgt energie van de kinderen en niet teveel denken van wat je allemaal mist. We zijn nu hier en dit is tijdelijk. Weer nieuwe mensen ontmoet en in het weekend zijn we van plan om samen met de vrijwilligers naar een meer buiten de stad te gaan want oh ja het is hier zo’n 25 graden!!
-
31 Januari 2013 - 19:36
Henny:
Tjonge. Wat een ervaring. Nu al en dan zijn jullie er nog maar net. Veel succes nog met acclimatiseren -
31 Januari 2013 - 22:19
Gerrit:
Zo, wat een verhaal. Het is al een mooi begin van een boek, toch?
Veel plezier met al die andere vrijwilligers. X -
31 Januari 2013 - 23:25
Gretha:
Lieve Maaike
Wat een mooi verslag van je eerste dagen. Ik zie jullie al voor me zo met z'n tweeën in bed te gniffelen O nee waar zijn we aan be gonnen. Wat een ervaring in een niet westers land Echt een cultuurschok .Mooie foto's trouwens.Ben benieuwd naar je volgende verhaal.Welterusten en tot gauw. Xx Gretha -
01 Februari 2013 - 13:12
Joke Nauta:
Hoi Maaike,
Wat een mooi, nou ja dat is niet echt de juiste uitdrukking, boeiend verhaal. Het is inderdaad een cultuurschok, maar als je daar een paar weken bent dan ben je er aan gewend, en straks weet je niet meer beter ha ha. Je bent er nog maar net maar je hebt nu al gezien hoeveel je daar voor die kinderen daar kunt betekenen, en dat is waar het om gaat toch!! Heel veel sucses en ik ben nieuwsgierig naar je volgende verhaal, groetjes aan Antje.
Joke -
01 Februari 2013 - 16:33
Jetske:
Wat een indrukwekkend verhaal! Veel succe daar en groeten aan Antje. Ben benieuwd naar je volgende verhalen!! X Jets -
01 Februari 2013 - 18:20
Henk En Akke:
Oh maaike wat een verhaal maar weet zeker dat het helemaal goed komt
wat een mooie mannetjes op de foto om verliefd op te worden.
Heel veel succes verder zet m op
lfs henk en akke -
01 Februari 2013 - 19:11
Thea:
Leave Maaike
Wat een indrukwekkend verhaal,niet te geloven dat je daar nu zit.Bijzonder zeg!!!
Erg interessant om te lezen.En die baby's! hup fles er in en een rolletje der onder.
En die adoptie jeetje wat heftig!
Ik heb nu de tranen al in de ogen blehhhh.
Ga ze maar lekker vertroetelen en knuffelen en een tuut fan uus.
Leafs Thea en fam -
01 Februari 2013 - 20:17
Aleida:
Hoi Maai, wat in soad indrukken yn sa´n koarte tiid. Goed om it op te skriuwen, is der makliker mei om te gean. En foar ús mooi om te lêzen. In prachtige foto, it binne wol skatsjes hjer.
Ik hoopje dat jimme moarn in mooie dei ha mei de oare frijwilligers. Foar jimme beide in dikke knuffel.
-
01 Februari 2013 - 23:23
Marcelle:
Hallo Maaike en Antje,
Wat een belevenis moet dit voor jullie beiden zijn! Ik zal jullie verhalen volgen via deze site.
Heel veel succes met jullie werkzaamheden daar.
Groetjes van Marcelle -
02 Februari 2013 - 10:01
Govert:
Wat een mooi verhaal,succes en sterkte mei jimme wurk. -
02 Februari 2013 - 11:51
Joke Postma:
Hallo Maaike
Ik hoorde van Akke dat je op de site , waar ben je nu zit .
en vondt het leuk om je een berichtje te schrijven .
Ik weet wat je nu allemaal ziet en mee maakt .
En vind het geweldig wat je allemaal doet .
En ook je dochter natuurlijk ,
Wens jullie nog veel plezier in jullie werk .
Maar geniet er ook van !
Lieve groetjes Joke
-
02 Februari 2013 - 19:52
Cisca Nijholt:
leave Maaike,
wat een indrukken.....en dat in een paar dagen. Geniet van de tijd daar en ja als er een paar weken om zijn denk je vast al heel anders.... heel veel plezier in je werk, ook voor Antje.. ik denk vaak aan jullie en ben benieuwd naar de vehalen, liefs Cis
-
02 Februari 2013 - 22:15
Gerrit:
En wat een mooie foto. Daar zie ik zeker een heel blij persoon in. Veel plezier daar. -
03 Februari 2013 - 13:09
Jenny:
Hallo Maaike.
Wat een indrukwekkend verslag van je eerste ervaringen in Ethiopie
Inderdaad een cultuurshock,ben dan ook benieuwd hoe je ervaringen over 14 dagen zijn,komt
vast goed.
Maar ik zie toch een blij gezicht op de foto met 2 mooie kindjes.
Ga ze lekker verwennen en geniet van het mooie werk wat jullie daar doen.
Succes en hou je taai.
Groetjes en liefs,ook aan Antje.
Jenny -
03 Februari 2013 - 15:01
Getsje:
Hoi Maaike, wat een bijzonder verhaal! Mooi om te lezen, Het verschil met hier is enorm,
daar moet je zeker aan wennen. We hopen dat je daar voor alle kindjes en ouderen een grote betekenis krijgt.
Op de foto te zien nu al blij met jou! Nou, veel liefs, dikke tut en heel veel plezier, gretjes Getsje -
03 Februari 2013 - 15:36
Evelien Galema:
Wauw Maaike!!
Geweldig dat je dit doet.... -
03 Februari 2013 - 17:03
Miranda Oostenveld:
Haii buuf!
Wat een prachtig verhaal, en wat aangrijpend hoe je dat vertelt van die vrouw die haar baby ter adoptie wil aanbieden bij het tehuis...krijg er tranen van in mijn ogen, wat hebben wij het hier dan rijk met zijn allen! We blijven je volgen en wat goed en knap dat jullie dit doen! Hele dikke tut van je buurtjes, maarten& miranda& kroepke van mette! -
04 Februari 2013 - 11:11
Feikje Zwerver:
Hoi Maaike,
jeetje man ik ben er stil van ,blijf je volgen .
veel plezier doe wat je kunt doen .
groetjes uit Koudum.
feikje -
04 Februari 2013 - 21:16
Auke En Diny En Jeugd:
Maaike en Antje wat geweldig wat jullie daar samen met die anderen gaan doen ,we wensen jullie allen heel veel sterkte toe om deze klus te klaren.
Groeten:auke en diny -
11 Februari 2013 - 21:29
Sabine Westra :
wauw! wat een bijzonder en heftig verhaal...
wat mooi om te lezen, en wat bijzonder allemaal.
prachtige foto's..
kijk uit naar je volgende verslagen.
heel veel plezier, en sterkte!! goed bezig!!
liefs vanuit het koude Witmarsum. liefs Sabine
-
12 Februari 2013 - 21:06
Margriet Miedema:
Hallo Maaike
Met veel leesplezier je verhalen gelezen!
Wat een verhaal. Ook over je werk, volgens mij maak je er wel wat van!
Wandelen met de kinderen! lekker even naar buiten, en dan het badritueel!
Heel wat anders dan wij het in de kraam doen.
Ja, je moet zeker je grenzen verleggen en niet te veel aan denken hoe je het thuis
allemaal doet.
Heel veel plezier, geniet ervan want voor je het weet zit je weer in ons koud kikkerlandje!
Ik blijf jullie volgen, liefs Margriet -
18 Februari 2013 - 19:46
Jellie:
Hoi Maaike,
Wat een prachtige verhalen, Antje heeft dit dus van jou!
Wat een avontuur daar ik ben er beduusd van, goed werk meid!
Groetjes Jellie. -
22 Februari 2013 - 20:59
Suzan Jansen:
Hoi Maaike en antje,
Wat een andere wereld zeg!!! Super om dat samen zo mee te maken. Ook fijn dat je straks als je weer thuis bent deze ervaring samen kunt delen. Geniet er maar van, want voor je het weet is het weer voorbij. Goeie actie van jullie!!!!
Groetjes, Suzan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
