Het kindertehuis
Blijf op de hoogte en volg Maaike Heeres.
11 Februari 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Graag wil ik jullie iets vertellen over het Kidane Meheret Children`s Home dit is het kindertehuis waar ik werk. Veel kinderen die hier ondergebracht worden, worden op jonge leeftijd geadopteerd. Het kindertehuis heeft een nauwe band met zowel de Ethiopische als buitenlandse katholieke kerken. In het tehuis wonen ook kinderen met een handicap of beperking hiervoor is een kleine verpleeg ruimte. Op dit moment zijn er 85 kinderen van 0 tot 16 jaar waaronder 18 baby’s en 10 kinderen met een handicap, 5 kinderen met het down syndroom, zuurstofgebrek bij de geboorte, en een meisje van 9 jaar met een waterhoofd. Dit meisje zou geadopteerd worden door een echtpaar uit Amerika maar de dr. zei dat ze de vliegreis niet zou overleven, let her die in peace was zijn mening. Het tehuis word bemand door 6 nonnen en 36 medewerkers, op de kinder- en baby afdeling draaien ze 24 uur diensten. Momenteel zijn er geen kinderen uit Addis ze komen allemaal van buiten de grote stad. Gemiddeld zijn er 20 à 30 adopties per jaar niet alleen baby’s, vorig jaar zijn er nog 2 tieners van 16 jaar door Amerikanen geadopteerd. Gehandicapte kinderen worden eigenlijk altijd door Amerikanen geadopteerd andere landen voor adoptie zijn Spanje, Malta, Ierland en Italië. Het kindertehuis word gefinancierd door o.a. donaties van adoptieouders en verschillende organisaties van over de hele wereld. De baby’s en kinderen worden goed verzorgd er is wel een streng regime en in onze ogen weinig privacy en weinig spel en speelmateriaal. Grote slaapzalen met een aantal stapelbedden en een kastje voor ieder kind meer hebben ze niet maar goed als je ziet hoeveel kinderen op straat leven is dit natuurlijk veel beter en ze krijgen genoeg te eten. Ook de baby’s worden goed verzorgd en wanneer de verzorgers tijd hebben gaan ze ook met de baby’s knuffelen en spelen. Wel leuk om even te vertellen vorig jaar werd er een tweeling geadopteerd waarvan de moeder Ethiopisch was (een prostituee) en de vader Chinees, dit leverde een bijzondere combinatie van kinderen op. Vanaf 2 jaar gaan de kinderen in de ochtend naar de kindergarden (peuter/kleuterklas) daar gaan ook de kinderen naar toe die niet het regulier onderwijs kunnen volgen (down syndroom, ontwikkeling-achterstand). De kinderen moeten in de bankjes blijven zitten en voor zich kijken anders krijgen ze een tik met het liniaal, hier word hun in het Engels les gegeven bv. de dagen van de week, cijfers 1-10, kleuren, namen van dieren enz. na de pauze meestal een kleurplaat inkleuren en of liedjes zingen, je zult begrijpen dat dit voor de jonge kinderen erg vermoeiend is. Om 12.00 lunch en daarna verplicht 2 uur in bed, de allerkleinsten vallen wel in slaap maar de rest moet zich in bed vermaken. Na het verplichte rusten gaan ze soms een dvd bekijken en daarna nog buiten spelen, hier is ook weer weinig spel en of speelmateriaal. Vanaf 4 jaar gaan ze naar school deze staat naast het tehuis, de lunch word in het tehuis genuttigd en om 16.00 zijn ze vrij. Dan gaan ze huiswerk maken en eventueel buiten spelen. Wanneer de kinderen 16 jaar zijn worden ze natuurlijk niet op straat gezet als ze nog geen ander onderdak hebben, dat word dan samen met de kinderen bekeken en sommigen studeren nog. Vorig jaar was er een Amerikaanse familie die 2 kinderen van 16 jaar geadopteerd hebben en tevens 4 meiden die in Addis die studeren en wonen in een flatje waar toezicht is.
Mijn eerste volledige werkweek zit er inmiddels op en ik moet zeggen het is erg intensief en best wel vermoeiend daarbij speelt de warmte ook wel een rol. Begin op m’n werk mijn draai wel te vinden, ’s morgens om 9.00 start ik op de babykamer en ga “mijn” baby’s goedemorgen wensen en dan krijg je weer zoveel blije gezichtjes te zien, prachtig is dat. Degene die wakker is en huilt pak je uit bed en geef je de fles of gaat hem/haar knuffelen en spelen, het verschonen gebeurt op vaste tijden. De baby’s krijgen vaak de fles en ik vertelde de hoofdzuster wat ik daarvan vond en ze antwoordde mij: ik heb geen keus want het liefst zou ik ze om de 3 uur voeden 1 op 1 maar daar hebben we de tijd en het personeel niet voor en ze heeft natuurlijk gelijk want wat ze teveel drinken spugen ze wel uit wat dan ook geregeld gebeurt. De baby’s liggen met hun hoofdje op een kussen dit op advies van de dr. omdat ze liggend in hun eigen bedje de fles drinken en dan is de kans op verslikken minder groot. De babyroom word iedere dag geveegd en gedweild en dan gaan de baby’s naar de hal waar zonlicht is, daar liggen ze mooi naast elkaar op 2 matrassen en kunnen de wat oudere baby’s lekker trappelen. In overleg met de hoofdzuster(non) mag ik als het goed weer is de wat oudere baby’s mee naar buiten nemen. Ik wou wel gaan wandelen maar ze moest zo lachen, nee geen sprake van ik moet binnen de poort op het plein blijven. Het is fantastisch om te zien de kinderen genieten er zichtbaar van want ze komen nooit buiten, ik heb ze op een kleed liggen of wandel het plein op en neer 2 baby’s per keer en na 30 á 45 min. ga ik weer wisselen. Vrijdag het bad ritueel meegemaakt, prachtig om te zien en het ging iets anders dan hoe wij het geleerd hebben! Het ging als volgt: zuster nr. 1 gaat de baby uitkleden, nr. 2 doet ze in het bad waar ongeveer 15 cm. water in zit en vervolgens word de baby vrij hard handig en grondig gewassen met een waslap met zeep en de baby ligt in het bad op een antislip mat (na een aantal baby’s word het water verschoont) na het wassen afspoelen met een litermaat met lauw water, nr. 3 (dat was ik) neemt de baby over en stopt het in een bad met lauw water, citroen, melk, honing en ei! Logisch toch? Maar het schijnt heel goed voor het huidje te zijn en de baby’s liggen lekker relaxed in het bad niet te lang want de volgende baby komt er alweer aan, nr. 4 staat klaar met een babycape en neemt de baby over en legt hem vervolgens zonder afdrogen in bed want dan kan dat mengsel goed in de huid trekken (en de baby’s hebben geen smetvlekken) wel krijgen ze een pamper aan i.p.v. een katoenen luier en een fles en natuurlijk de cape en een dekentje over zich heen. Een prachtig gezicht, schone en duidelijk ontspannen en tevreden baby’s, in een mum van tijd liggen de eersten alweer te slapen. Na een half uurtje beginnen we met aankleden en dit hele bad ritueel neemt 1 á anderhalf uur in beslag. Jammer genoeg gebeurt dit maar 1 soms 2 keer in de week omdat het een dure aangelegenheid is. Afgelopen week ben ik met iemand van het adoptie bureau naar een kliniek geweest want er moest bij 1 van de baby’s een bloedtest (HIV) worden gedaan, deze bleek negatief (dus ze heeft geen HIV) en kan ze voor adoptie worden afgestaan. Het is mijn favoriete baby, het is een meisje van 4 mnd. oud.
Ik heb inmiddels 2 adoptie echtparen ontmoet, het ene stel kwam uit Spanje en konden aan het eind van de week de baby meenemen naar het hotel en zodra de papieren in orde zijn mogen ze vertrekken dit kan wel enkele weken duren want ze zijn erg traag. Het andere echtpaar uit Duitsland kwam afscheid nemen want paspoort, visum e.d. was geregeld en konden ze dus vertrekken met hun zoontje van 3 jaar die ze hadden geadopteerd. Erg aandoenlijk om te zien hoe blij en trots ze op hun kind zijn en ik denk bij mezelf wat heeft dit kindje een geluk en krijgt een veel beter bestaan. Hier volgen een paar Ethiopische kindernamen: Elsa, Sakarim, Ruhama, Fetsoum, Yodith en Adbi jullie begrijpen vast wel dat ik de kinderen nog niet bij naam ken!
Na de lunch ga ik spelletjes doen en puzzelen met de kinderen van de kindergarden en dan met degene die toch niet slapen, dit uiteraard in overleg met de non. Ik neem 2 kinderen per keer mee en zoek een ruimte waar ik ongestoord met hun kan spelen en na 3 kwartier ga ik wisselen, dan is het te doen want de kinderen zijn erg druk en luisteren slecht en voor je het weet is er alweer iets kapot en nu houd ik overzicht! Ze vinden het fantastisch en ze krijgen natuurlijk individueel aandacht, we maken een puzzel, spelen lotto en/of memory. De meeste kinderen hebben bijvoorbeeld nog nooit een puzzel gemaakt en het is zo leuk je ziet gewoon vooruitgang. Als ze me in de pauze zien roepen ze al van game, game? dat is toch zo leuk ze zijn zo aanhankelijk en kruipen spontaan bij je op schoot. De oudste kinderen hebben lunchpauze van 13.00 tot 14.00 en die hebben me ook al gespot dus afgelopen vrijdag heb ik eerst met hun spelletjes gedaan en heb ik een groepje meiden van 14, 15 jaar het kaartspel pesten geleerd, zo leuk. Rond een uur of half 4 stop ik met de spelletjes en ga nog een dvd kijken of ik ga nog even met ze buiten spelen om 4 uur ga ik naar huis.
In het weekend hadden we weer een leuk uitje met de vrijwilligers, we zijn zaterdag n.l. naar het zwembad bij het Hilton hotel geweest het was wederom prachtig weer dus lekker relaxen op een ligbed en af en toe zwemmen daar hebben we ook de lunch genuttigd. ’s Avonds een traditionele Ethiopische avond met eten en dansen meegemaakt. Het was lekker eten en prachtige muziek en dans, wat een expressie en energie we hebben de hele avond genoten. De maaltijd bestond uit injerra, een grote, zurige, grauwkleurige pannenkoek. Deze word gemaakt van teff een graansoort. Het teff-meel wordt vermengd met gist en water zodat er een beslag ontstaat. Dit blijft uren soms enkele dagen staan om daarna gebakken te worden. Het eten van injerra gebeurt volgens bepaalde rituelen. Over de pannenkoek worden hoopjes wot verspreid. Dat is een soort saus van vlees, kip, vis of groente. De wot is pittig gekruid met berbere, een mengsel van rode peper,knoflook, koriander, gember, kardemom en andere kruiden. Je eet met de hand, vandaar dat ze voor de maaltijd langs komen met water en zeep zodat je de handen moet wassen. Traditioneel wordt de grote, platte schaal met de injerra op een mosab, een gekleurde rieten mand met verhoogde voet, gezet. Als iedereen heeft plaats genomen scheur je een stuk van de injerra, hiermee pak je de wot en stop je het als een pakketje in je mond!
Zondag was Antje jarig, aan het eind van de ochtend met het thuisfront skypen dit is erg fijn om met mijn jongens , Gerrit en m’n moeder te kletsen, na de lunch gewandeld en een traktatie gekocht. ’s Middags met ons gastgezin en het Engels echtpaar de verjaardag gevierd, het gezin had een traditionele Ethiopische taart gebakken met een doorsnee van wel 40 cm. en 10 cm. hoog het was een broodachtig iets dit hebben we tijdens de koffieceremonie (koffie is de nationale drank van Ethiopië en staat voor gastvrijheid het is een belangrijke en sociale traditie) genuttigd. Weer heel wat meegekregen van de cultuur. En alle dagen het besef hoe goed wij het hebben. Het is af en toe best afzien en grenzen verleggen en het is niet altijd even makkelijk maar het is fijn dat ik hier samen met mijn dochter ben zodat we elkaar kunnen onder steunen! O ja het was vandaag 28 graden!
Een lieve groet uit Addis.
Mijn eerste volledige werkweek zit er inmiddels op en ik moet zeggen het is erg intensief en best wel vermoeiend daarbij speelt de warmte ook wel een rol. Begin op m’n werk mijn draai wel te vinden, ’s morgens om 9.00 start ik op de babykamer en ga “mijn” baby’s goedemorgen wensen en dan krijg je weer zoveel blije gezichtjes te zien, prachtig is dat. Degene die wakker is en huilt pak je uit bed en geef je de fles of gaat hem/haar knuffelen en spelen, het verschonen gebeurt op vaste tijden. De baby’s krijgen vaak de fles en ik vertelde de hoofdzuster wat ik daarvan vond en ze antwoordde mij: ik heb geen keus want het liefst zou ik ze om de 3 uur voeden 1 op 1 maar daar hebben we de tijd en het personeel niet voor en ze heeft natuurlijk gelijk want wat ze teveel drinken spugen ze wel uit wat dan ook geregeld gebeurt. De baby’s liggen met hun hoofdje op een kussen dit op advies van de dr. omdat ze liggend in hun eigen bedje de fles drinken en dan is de kans op verslikken minder groot. De babyroom word iedere dag geveegd en gedweild en dan gaan de baby’s naar de hal waar zonlicht is, daar liggen ze mooi naast elkaar op 2 matrassen en kunnen de wat oudere baby’s lekker trappelen. In overleg met de hoofdzuster(non) mag ik als het goed weer is de wat oudere baby’s mee naar buiten nemen. Ik wou wel gaan wandelen maar ze moest zo lachen, nee geen sprake van ik moet binnen de poort op het plein blijven. Het is fantastisch om te zien de kinderen genieten er zichtbaar van want ze komen nooit buiten, ik heb ze op een kleed liggen of wandel het plein op en neer 2 baby’s per keer en na 30 á 45 min. ga ik weer wisselen. Vrijdag het bad ritueel meegemaakt, prachtig om te zien en het ging iets anders dan hoe wij het geleerd hebben! Het ging als volgt: zuster nr. 1 gaat de baby uitkleden, nr. 2 doet ze in het bad waar ongeveer 15 cm. water in zit en vervolgens word de baby vrij hard handig en grondig gewassen met een waslap met zeep en de baby ligt in het bad op een antislip mat (na een aantal baby’s word het water verschoont) na het wassen afspoelen met een litermaat met lauw water, nr. 3 (dat was ik) neemt de baby over en stopt het in een bad met lauw water, citroen, melk, honing en ei! Logisch toch? Maar het schijnt heel goed voor het huidje te zijn en de baby’s liggen lekker relaxed in het bad niet te lang want de volgende baby komt er alweer aan, nr. 4 staat klaar met een babycape en neemt de baby over en legt hem vervolgens zonder afdrogen in bed want dan kan dat mengsel goed in de huid trekken (en de baby’s hebben geen smetvlekken) wel krijgen ze een pamper aan i.p.v. een katoenen luier en een fles en natuurlijk de cape en een dekentje over zich heen. Een prachtig gezicht, schone en duidelijk ontspannen en tevreden baby’s, in een mum van tijd liggen de eersten alweer te slapen. Na een half uurtje beginnen we met aankleden en dit hele bad ritueel neemt 1 á anderhalf uur in beslag. Jammer genoeg gebeurt dit maar 1 soms 2 keer in de week omdat het een dure aangelegenheid is. Afgelopen week ben ik met iemand van het adoptie bureau naar een kliniek geweest want er moest bij 1 van de baby’s een bloedtest (HIV) worden gedaan, deze bleek negatief (dus ze heeft geen HIV) en kan ze voor adoptie worden afgestaan. Het is mijn favoriete baby, het is een meisje van 4 mnd. oud.
Ik heb inmiddels 2 adoptie echtparen ontmoet, het ene stel kwam uit Spanje en konden aan het eind van de week de baby meenemen naar het hotel en zodra de papieren in orde zijn mogen ze vertrekken dit kan wel enkele weken duren want ze zijn erg traag. Het andere echtpaar uit Duitsland kwam afscheid nemen want paspoort, visum e.d. was geregeld en konden ze dus vertrekken met hun zoontje van 3 jaar die ze hadden geadopteerd. Erg aandoenlijk om te zien hoe blij en trots ze op hun kind zijn en ik denk bij mezelf wat heeft dit kindje een geluk en krijgt een veel beter bestaan. Hier volgen een paar Ethiopische kindernamen: Elsa, Sakarim, Ruhama, Fetsoum, Yodith en Adbi jullie begrijpen vast wel dat ik de kinderen nog niet bij naam ken!
Na de lunch ga ik spelletjes doen en puzzelen met de kinderen van de kindergarden en dan met degene die toch niet slapen, dit uiteraard in overleg met de non. Ik neem 2 kinderen per keer mee en zoek een ruimte waar ik ongestoord met hun kan spelen en na 3 kwartier ga ik wisselen, dan is het te doen want de kinderen zijn erg druk en luisteren slecht en voor je het weet is er alweer iets kapot en nu houd ik overzicht! Ze vinden het fantastisch en ze krijgen natuurlijk individueel aandacht, we maken een puzzel, spelen lotto en/of memory. De meeste kinderen hebben bijvoorbeeld nog nooit een puzzel gemaakt en het is zo leuk je ziet gewoon vooruitgang. Als ze me in de pauze zien roepen ze al van game, game? dat is toch zo leuk ze zijn zo aanhankelijk en kruipen spontaan bij je op schoot. De oudste kinderen hebben lunchpauze van 13.00 tot 14.00 en die hebben me ook al gespot dus afgelopen vrijdag heb ik eerst met hun spelletjes gedaan en heb ik een groepje meiden van 14, 15 jaar het kaartspel pesten geleerd, zo leuk. Rond een uur of half 4 stop ik met de spelletjes en ga nog een dvd kijken of ik ga nog even met ze buiten spelen om 4 uur ga ik naar huis.
In het weekend hadden we weer een leuk uitje met de vrijwilligers, we zijn zaterdag n.l. naar het zwembad bij het Hilton hotel geweest het was wederom prachtig weer dus lekker relaxen op een ligbed en af en toe zwemmen daar hebben we ook de lunch genuttigd. ’s Avonds een traditionele Ethiopische avond met eten en dansen meegemaakt. Het was lekker eten en prachtige muziek en dans, wat een expressie en energie we hebben de hele avond genoten. De maaltijd bestond uit injerra, een grote, zurige, grauwkleurige pannenkoek. Deze word gemaakt van teff een graansoort. Het teff-meel wordt vermengd met gist en water zodat er een beslag ontstaat. Dit blijft uren soms enkele dagen staan om daarna gebakken te worden. Het eten van injerra gebeurt volgens bepaalde rituelen. Over de pannenkoek worden hoopjes wot verspreid. Dat is een soort saus van vlees, kip, vis of groente. De wot is pittig gekruid met berbere, een mengsel van rode peper,knoflook, koriander, gember, kardemom en andere kruiden. Je eet met de hand, vandaar dat ze voor de maaltijd langs komen met water en zeep zodat je de handen moet wassen. Traditioneel wordt de grote, platte schaal met de injerra op een mosab, een gekleurde rieten mand met verhoogde voet, gezet. Als iedereen heeft plaats genomen scheur je een stuk van de injerra, hiermee pak je de wot en stop je het als een pakketje in je mond!
Zondag was Antje jarig, aan het eind van de ochtend met het thuisfront skypen dit is erg fijn om met mijn jongens , Gerrit en m’n moeder te kletsen, na de lunch gewandeld en een traktatie gekocht. ’s Middags met ons gastgezin en het Engels echtpaar de verjaardag gevierd, het gezin had een traditionele Ethiopische taart gebakken met een doorsnee van wel 40 cm. en 10 cm. hoog het was een broodachtig iets dit hebben we tijdens de koffieceremonie (koffie is de nationale drank van Ethiopië en staat voor gastvrijheid het is een belangrijke en sociale traditie) genuttigd. Weer heel wat meegekregen van de cultuur. En alle dagen het besef hoe goed wij het hebben. Het is af en toe best afzien en grenzen verleggen en het is niet altijd even makkelijk maar het is fijn dat ik hier samen met mijn dochter ben zodat we elkaar kunnen onder steunen! O ja het was vandaag 28 graden!
Een lieve groet uit Addis.
-
11 Februari 2013 - 17:18
Gerrit:
Jullie zijn goed bezig. Maar dat wisten jullie natuurlijk al. X -
11 Februari 2013 - 19:11
Johan En Henny:
We zijn stil. Je kunt heel wat voor deze kindjes betekenen en dat is mooi.
Wacht nu al weer op je volgende verslag. Erg indrukwekkend.
Tut ut Warkum en de gr oan Antje -
11 Februari 2013 - 20:11
Ietje Miedema:
Fijn om mee te kunnen lezen én te leven met het prachtige werk van je Maaike!
Groet. -
11 Februari 2013 - 20:16
Getsje Stellingwerff:
Hoi Maaike! Wat een verhaal zeg! Zo leuk om te lezen.
Wat een bijzondere en interessante gebeurtenissen maak je toch allemaal mee!
Dat badritueel was ook erg apart. Je zult in veel gevallen wel denken: wat is dit nou weer?????
Maar dat je zo leuk met die kinderen spelletjes doet en buiten kunt spelen is toch wel heel bijzonder, ook
dat ze je weer zien en dan meteen weer vragen of je weer met hun wilt spelen is toch prachtig?
Wat een verrijking voor jullie om dit dankbare werk te mogen doen!
Nog heel veel plezier en genieten he!
Feliciteer Antje maar even van mij.
Heeft zij het ook naar de zin?
Groetjes Getsje en een dikke tut -
11 Februari 2013 - 21:25
Thea:
Maaike Ik krijg gewoon een brok in mijn keel,wat super geweldig!!Prachtige verhalen!!
Ik heb er niet meer woorden voor!!
Ik zie je daar al tussen de kinderen( om steuren)frysk machtig!!!
Dat bad ritueel lacheeeeeeeeeee
Bijzonder om daar jarig te zijn!Gefeliciteerd!
p.s.schtterende foto's
tokke pappen(hylpers jer) gin Ethiopiërs ha ha -
11 Februari 2013 - 21:31
Sabine:
Woh, Wat zijn jullie goed bezig,
prachtige verhalen, en prachtige foto's!!
liefs Sabine Wigle en de meiden -
12 Februari 2013 - 12:47
Jenny:
Hallo Maaike.
Wat een mooi verslag en wat een prachtige foto,s van al die mooie kindjes.
Dat een wandelingetje en een spelletje een kind al zo gelukkig kan maken.
Heel veel werk plezier nog,en kijk weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes en liefs, Jenny
-
12 Februari 2013 - 18:21
Joke:
Hoi Maaike.
At ik dit allegear lês, dan krij ik hieltiid mear it gefoel dast do hjir hielendal op dyn plak bist, it earste skofke hat miskien wol dreech west, en dat sal it sa no en dan ek grif wol wêze, mar moast is sjen wat dêr tsjinoer stiet, en wast dy minsken dêr allejir kinst oan leafde jaen kinst, en dat kriist allegeare dûbel en dwars wer werom!!
Knap hjer, geniet fan de moaie mominten!!
Joke -
12 Februari 2013 - 20:47
Johannacanrinus:
Hoi Maaike.wat weer een mooie verhalen zeg ,geweldig om te lezen en wat moet dat een belevenis zijn om dat in het ECHT allemaal mee te maken! Prachtige foto s hoor maar goed dat ik daar niet ben,ik zou toch zeker 1of meer baby s mee naar huis willen nemen.Nog veel plezier daar en de hartelijke groeten aan Antje! dikke tût Johanna -
13 Februari 2013 - 09:52
Sytske Bosma:
hoi maaike en antje,
indrukwekkend reisverslag,en wat een prachtige kinderen om verliefd op te worden.
Fijn dat je met weinig middelen nog zoveel voor deze kinderen kunt betekenen,dit zal je een rijk gevoel geven.Dan is luxe maar betrekkelijk en aandacht en liefde veel waardevoller.
nog een hele fijne tijd ik blijf je volgen.geniet van wat je mee maakt.
liefs van ons.
sytske en familie. -
13 Februari 2013 - 22:30
Jaring En Siska:
hey maaike,
wat een indrukwekkend verhaal en wat knap wat jullie doen.
mooi dat er zulke mensen zijn als jullie!!!
en erg fijn om jullie belevenissen mee te lezen.
heel veel succes en plezier daar nog,we blijven jullie zeker volgen!!!!xx jaring en sis -
13 Februari 2013 - 22:31
Jaring En Siska:
hey maaike,
wat een indrukwekkend verhaal en wat knap wat jullie doen.
mooi dat er zulke mensen zijn als jullie!!!
en erg fijn om jullie belevenissen mee te lezen.
heel veel succes en plezier daar nog,we blijven jullie zeker volgen!!!!xx jaring en sis -
13 Februari 2013 - 22:31
Jaring En Siska:
hey maaike,
wat een indrukwekkend verhaal en wat knap wat jullie doen.
mooi dat er zulke mensen zijn als jullie!!!
en erg fijn om jullie belevenissen mee te lezen.
heel veel succes en plezier daar nog,we blijven jullie zeker volgen!!!!xx jaring en sis -
13 Februari 2013 - 22:31
Jaring En Siska:
hey maaike,
wat een indrukwekkend verhaal en wat knap wat jullie doen.
mooi dat er zulke mensen zijn als jullie!!!
en erg fijn om jullie belevenissen mee te lezen.
heel veel succes en plezier daar nog,we blijven jullie zeker volgen!!!!xx jaring en sis -
13 Februari 2013 - 22:31
Jaring En Siska:
hey maaike,
wat een indrukwekkend verhaal en wat knap wat jullie doen.
mooi dat er zulke mensen zijn als jullie!!!
en erg fijn om jullie belevenissen mee te lezen.
heel veel succes en plezier daar nog,we blijven jullie zeker volgen!!!!xx jaring en sis -
13 Februari 2013 - 22:31
Jaring En Siska:
hey maaike,
wat een indrukwekkend verhaal en wat knap wat jullie doen.
mooi dat er zulke mensen zijn als jullie!!!
en erg fijn om jullie belevenissen mee te lezen.
heel veel succes en plezier daar nog,we blijven jullie zeker volgen!!!!xx jaring en sis -
18 Februari 2013 - 14:19
Aleida:
Hoi Maaike,
Mooi ferhaal en prachtige fotos. Krekt wat foar dij, mei al dy bentsjes. Bist wer hielendal fit?
Sukses mar wer. Leafs, Aleida. -
19 Februari 2013 - 18:54
Mieke V Z:
Hoi Maaike,Al lezend, is het genieten van je/jullie mooie belevenissen! Wat een schattige snoetjes op de foto's, wat zullen ze blij zijn met jouw lieve aandacht! Veel succes, we blijven je volgen, liefs en groetjes. -
24 Februari 2013 - 18:40
Moniek:
Ik ben er even voor gaan zittten om al je verhalen te lezen zodat ik het vanaf nu bij kan houden, maar het enige wat ik wil zeggen is: WAUW! Wat een mooi en dankbaar werk doe je. En wat moet het fijn voelen dat de kinderen jou daar zo begroeten met 'game, game'. Echt heel mooi werk doe je daar Maaike!
Liefs Moniek -
14 Mei 2013 - 17:05
Jolanda:
Hoi Maaike,
Toevallig kom ik je bericht tegen en heb ik de vraag of het meisje van 9 met het waterhoofd toevallig ELZA heet? In mijn tijd daar lag ze namelijk kritiek.
Verder een prachtig verhaal en weer een geweldige tijd voor de kids dankzij jouw inzet
Groetjes Jolanda
-
28 Mei 2013 - 11:56
Patricia:
Beste Maaike,
Wat een mooi verhaal heb je opgeschreven. Leuk om te lezen.
Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik heb een vraag/verzoek aan jou.
Ik ben een student aan de Hogeschool Windesheim en momenteel werk ik samen met andere studenten aan een project dat gaat over Ethiopië en mensen met een handicap.
Hiervoor zouden wij graag wat meer informatie over Ethiopië (Addis Abeba) en hoe men daar tegenover mensen met een handicap staat. Wij merkten dat het lastig is hier goede informatie over te verkrijgen.
Zou ik jou hiervoor eens over mogen bellen of mailen? Dit zou dan wel op de korte termijn zijn.
Graag jouw reactie .
Met vriendelijke groet,
Patricia Wieberdink
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
