Groeten uit de rimboe

Zaterdag 23 maart om 4.00 gaat de wekker want om 4.30 staat de taxi voor om ons ( Lissa uit Denemarken, Ode uit Frankrijk, Antje en ik) naar het busstation te brengen, helaas had de taxichauffeur zich verslapen en werd het een half uurtje later. En ik heb geleerd om niet weer een malariatablet in te nemen op de nuchtere maag want ik was behoorlijk beroerd maar gelukkig duurde dit niet zo lang. Op het station was het een grote chaos, het begon te regenen en het was nog donker en we moesten de bus zoeken en dan al die schreeuwende mensen maar het kwam allemaal goed de koffer op het dak en we zaten met z,n vieren op de eerste rij. Vertrek uit Addis om 7.00 uur en we moesten 540 km. rijden naar Arba Minch dit ligt in het zuiden van Ethiopië. Een prachtige reis en een prachtige natuur met veel groen en bebost gebied, heuvels en bergen, heel veel bananenplantages. Er was weer heel veel te zien onderweg, mensen die het land bewerken, vrouwen die hout hebben gesprokkeld en dit op hun rug meenemen naar huis, mensen die met hun koeien, schapen, ezels of geiten op pad zijn (er is weinig verkeer maar des te meer vee en mensen waar de bus geregeld voor moet remmen of stilstaan). Mensen die onderweg zijn naar de markt met hun eigen graan, groente of fruit er is veel bedrijvigheid. Om 16.00 uur waren we in Arba Minch de temperatuur was inmiddels opgelopen tot 30 graden, op het busstation veel irritante opdringerige mensen en kinderen. Het hotel maakte alles weer goed, de appartementen schoon en netjes en een restaurant met een hele grote tuin/terras waar we heerlijk hebben geborreld en gegeten ondertussen met iemand van het toeristenhotel de planning van de week besproken.
Zondagmorgen om 5.00 uur wakker door zingende monniken/priesters in de naastgelegen moskee en balkende ezels (maak je dat ook een keer mee). Op het terras het ontbijt genuttigd en om 12.00 een taxi naar de 40 hot springs waar Arba Minch zijn naam aan heeft te danken. Na een wilde rit door het nationaal park kwamen we op de plaats van bestemming. Dit viel een beetje tegen want je zag wel dat het water op verschillende plaatsen borrelend uit de grond kwam en in het riviertje stroomde maar het werd niet omhoog gespoten. Het water was helder en heerlijk verkoelend bij een temperatuur van boven de 30 graden. (later hoorde ik dat het in Nederland de koudste dag in maart was sinds ?) Hierna een boottocht op het Chamo meer in Nechisar Nationaal park gemaakt om naar de crocodile market te gaan. Er zijn bij Arba Minch twee grote meren: het Chamomeer (zout) en Abayameer (zoet) deze worden gescheiden door een groot gebergte genaamd the bridge of God. Op weg naar de krokodillen nog nijlpaarden gespot en allerlei bijzondere vogelsoorten. Eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen werd de motor uit gedaan en lig je daar te dobberen met in het water en op de oever tientallen krokodillen en pelikanen. Wat weer een prachtig stukje Afrika heel indrukwekkend en doodstil. Later op een terras van een hotel wat gedronken met het uitzicht op de meren, wat een uitzicht!
Maandag, Arba Minch – Jinka 363 km. vanaf vandaag reizen we verder met de jeep. Wegen zijn goed te rijden en we hebben een top chauffeur. Door verscheidende dorpjes gereden en hier en daar was markt dat ziet er dan heel gekleurd uit dit komt door de kleding van de mensen maar ook door de spullen wat er wordt verkocht o.a. groente, fruit, kleding en stoffen. Weer vaak moeten stoppen of remmen voor het vee dat op straat loopt, ja zelfs voor een apen familie en een kameel met z’n jong. Na aankomst in Jinka maken we kennis met onze gids en gaan we naar het Jinka resort waar we twee nachten zullen verblijven. Vervolgens neemt de gids ons mee (ook nog een lokale gids) naar een dorp van de Ari stam, het had ’s nachts nogal geregend dus het was nogal een drek bende in het dorpje. We zagen hoe de injerra’s werden gebakken, kleipotten gemaakt, en messen werden gesmeed en hoe jenever werd gestookt. We zijn gemoedelijk door het dorp gewandeld met een hele horde kinderen. Het zijn vriendelijke en gezellige mensen, ze verbouwen granen en koffie, ze houden vee en bijenkorven voor honing productie. De vrouwen dragen kleurrijke armbanden om hun bovenarmen en bij speciale gelegenheden dragen ze kleding van de enset plant. De kinderen maar ook veel volwassenen lopen op blote voeten en de kleintjes in de blote kont en alleen een shirtje aan. Ze wonen in hutjes of huisjes waar eigenlijk niks in staat want ze zitten en slapen op een matje op de grond, het was erg leuk om in zo’n dorpje rond te scharrelen. Na een lekkere maaltijd en een fijne douche niet laat naar bed (ben ook alweer 3 dagen aan de diarree), en dan opeens een kreet van Antje: mem help me! en ze staat boven op een stoel en ze heeft een kakkerlak in haar bed. Om een lang verhaal kort te maken ze is naar de receptie gegaan en die snapten het probleem niet maar vervolgens een ander bed opgemaakt zodat we konden gaan slapen. Om eerlijk te zijn, ik ben blijven liggen en ben niet onder de klamboe vandaan geweest ondanks alles nog wel goed geslapen.
Dinsdag, Antje voelt zich grieperig en mijn darmen rommelen ook nog steeds. Na het ontbijt eerst naar een andere kamer verhuizen want we hadden alweer vijf kakkerlakken gespot. Daarna op naar de Mursi, deze stam leeft in de Omo vallei in het zuiden van Ethiopië en 100 km. vanaf de grens met Kenia. Het landschap van de Omo vallei is erg afwisselend, bergen aan de horizon prachtige vergezichten begroeide heuvels en bossen en soms is het net een maanlandschap. Tot voor 50 jaar geleden had de Mursi geen idee over het bestaan van Ethiopië of de beschaafde wereld. Om ze te bereiken rijden we door het Nationaal park zodra we op hun grond komen moeten we stoppen en staan er zes Mursi mannen gewapend met een AK 47 bij de jeep en gaat iemand van de beveiliging met ons mee in de auto. Het dorpje wat wij bezocht hebben telde zo’n 20 hutjes, de hutjes lijken op een iglo ronde vorm en kleine ingang. Ze zijn bekend om hun lipschotel, wanneer een meisje 14 jaar word of ze gaat trouwen dan krijgt ze een lipschotel (van klei). De onderlip word losgesneden en er word eerst een kleine schotel geplaatst en vervolgens steeds grotere schotel (15 cm.) Er zijn verschillende verhalen over de lipschotel: de grootte van de lipschotel zou de grootte van de bruidsschat bepalen of de interesse van slavenhandelaren te voorkomen. Het verdient vooral om zich te onderscheiden van andere stammen en omdat de Mursi mannen het gewoon mooi vinden. De kledij is een gabi (omslagdoek/deken), en veel koperen en zilverkleurige armbanden en kettingen sommigen hebben hun gezicht met witte klei beschilderd dit hebben ze ook bij mij gedaan maar dat viel bijna niet op met mijn witte kop! Bij een aantal zie je littekens als een soort versiering met scheermesjes aangebracht dit dient als decoratie. Het stok vechten vormt een onmiskenbaar onderdeel van hun cultuur. Het dagelijks leven van de mannen concentreert zich op het vee en het verbouwen van voedsel en vrouwen klaarmaken van het eten. Ze gaan te voet naar de markt in Jinka (2 tot 3 dagen onderweg) om daar koeien, kogels en honing te verkopen en inkopen van o.a. lucifers, scheermesjes, alcohol, graan en zout. Wanneer een jongen wil trouwen dan moet hij aan de familie van de bruid 38 koeien en 2 geweren betalen. Zijn er 2 jongens die voor dezelfde bruid gaan dan word erom gevochten de winnaar is dan de bruidegom. De Mursi’s zijn niet vriendelijk en soms agressief, iedereen zat aan je te trekken en te duwen want ze wilden op de foto dit is voor hun een belangrijk inkomen. Wanneer we een foto wilden maken ging dit in overleg met de gids 5 birr per persoon die op de foto komt. Na zo’n vijf kwartier hadden we het daar wel gezien en zijn we terug naar Jinka gegaan en daar nog een museum bezocht over het leven en de rituelen van de verschillende stammen en een documentaire gezien.
Woensdag, Jinka – Dimeka 90 km. Vandaag een Hamar familie bezocht eerst weer onderhandelen over de prijs (450 birr = 18 euro) en dan mochten we onbeperkt rond kijken en fotograferen. Vrouwen hebben een opmerkelijke haardracht oker (rode klei) gekleurd wat in strengen langs het gezicht hangt. Kleding van leer wat versierd en bewerkt is met kralen en schelpen veel metalen banden om bovenarmen en enkels en diverse gekleurde halssieraden en oorringen. Een getrouwde vrouw draagt meerder halskettingen. Het hutje wat wij gezien hebben was gemaakt van gevlochten takken en de zijkanten waren open soms bleven ze hier slapen maar vaak ’s avonds weer terug naar het dorp. Overdag laten ze hier het vee grazen en kunnen ze het land bewerken. Het gezin bestond uit: opa, zijn zoon met twee vrouwen en vijf kinderen we werden gastvrij ontvangen er werd ons zelfs koffie aangeboden. Ze vonden het erg interessant en grappig om de foto’s terug te zien waar ze zelf op stonden. Ondertussen was opa moe geworden en die ging buiten op een matje liggen slapen en één van z’n kleinkinderen ging lekker naast hem liggen slapen. Een hele gemoedelijke sfeer, het was weer heel bijzonder om te zien hoe de mensen leven. Na dit alles eerst naar het hotel en ’s avonds naar een traditionele dans (evangadi dans) van de Hamar stam. Het “hotel” waar we overnachten leek meer op een stal geen douche en geen water, het toilet was een gat in de grond incl. kakkerlakken en geen elektriciteit. Maar ja wat wil je ook voor 6 euro je betaald niks maar je hebt ook niks, dan moet er wel even een knop om. Gelukkig onze eigen klamboe mee want die daar hangt zit vol gaten. Ons avond eten bestaat uit cola en biscuit daar kunnen we vast goed op dansen! ’s Avonds op naar het Hamar dorp en uiteraard waren we weer heel benieuwd wat ons nu weer stond te wachten. Deze traditionele dans word door jongeren gedanst waarin een jongen duidelijk zijn voorkeur voor een meisje laat blijken. De vrouwen worden uitgedaagd door de mannen om te gaan dansen. Het was heel gaaf de mannen/jongens staan tegenover de vrouwen/meisjes, ze beginnen te zingen en te klappen en dan komen er een viertal mannen/jongens naar voren en die maken een soort jump beweging en komen dan naar je toe om je uit te nodigen voor de dans. Echt hilarisch daar sta je dan te dansen met een Hamar man met als enige verlichting de koplampen van de auto, wat weer een plezier je weet niet wat je overkomt. Na dit alles op het “terras”van het hotel nog wat gedronken en daarna met trainingsbroek en shirt op de dekens geslapen.
Donderdag, Dimeka – Key Afer 50 km. Ons ontbijt bestaat wederom uit biscuit en cola en o,ja ik wil de Action bedanken voor de vochtige washandjes die ik had meegenomen en in zo’n hotel is dat toch wel handig! In Key Afer gaan we naar een grote markt waar verschillende stammen komen om hun spullen te verkopen en inkopen te doen. Hier was van alles te koop: sieraden, potten en kruiken van klei, kalebassen versierd met kralen en knoopjes, kleding en natuurlijk groente, fruit, eieren enz. In de namiddag gaan we naar het bull jumping bij de Hamar stam nabij het dorp Lala. Het is een hele reis om er te komen 31 km. kost ons 2 uur rijden, door de bergen en over rotsen, grind en zandpaden en rivieren oversteken waar overigens geen of weinig water in stond, hierna nog 20 min. lopen. Bull jumping is een ritueel wat een Hamar jongen op een bepaalde leeftijd moet ondergaan om volwassen te worden. Dit geeft hem het recht om te trouwen, vee te bezitten en kinderen te krijgen. Het hoofd van de jongen word kaal geschoren hij wordt met zand gewassen om zijn zonden uit te wissen en met koeienstront ingesmeerd om kracht te geven en vervolgens wordt hij gezegend door zijn vader. Er komen zo’n vijftiental stieren naast elkaar te staan, door vier keer over de stieren te rennen krijgt hij symbolisch gezag over de vrouwen en kinderen en is hij daarmee volwassen. Komt de jongen te vallen dan mag hij het over een jaar weer proberen. Voorafgaand wordt er volop gedanst en gezongen door de vrouwen en vragen zij de Maza om geslagen te worden. Maza is een groep volwassen mannen die deze ceremonie begeleiden. De vrouwen worden vrijwillig geslagen het is voor hen een eer en zijn trots op de littekens (met wilgentak op de blote rug tot bloedens toe). Als wij arriveren is dit in volle gang en zijn ze aan het feest vieren en bier drinken. Maar eerst word er druk overlegd of wij er wel bij mogen zijn hier komen eigenlijk nooit toeristen en wat moeten wij ervoor betalen? Uiteindelijk moeten we 725 birr p.p. betalen (30 euro) en mogen we vrij fotograferen we hebben geen keus en we willen het dol graag zien en meemaken. Na de zweepslagen van de vrouwen en de zegeningen van de jongen die zo meteen moet jumpen horen en zien we de jongemannen de Evangadi dans doen, we komen oren en ogen te kort. Daarna worden de stieren gehaald en naast elkaar gezet en kan het bull jumpen beginnen. De jongen rent vervolgens naakt over de stieren en is geslaagd, nu is de ceremonie beëindigd en gaan wij weer richting jeep want het word alweer schemerig. Als we bij de auto aankomen is het al donker en moeten we dezelfde weg van twee uur nog afleggen maar we hebben een goeie chauffeur dus dat is geen probleem. En dan opeens komen we er achter dat er een best wel grote kakkerlak in de auto zit en dus vier gillende meiden op de achterbank, de chauffeur op de rem en wij naar buiten en eerst dat beest uit de auto (de mannen hadden niet door waar wij ons zo druk over maakten!). Achteraf natuurlijk vreselijk gelachen. Doordat het zo laat was geworden moesten we eigenlijk nog een nacht in dat geweldige hotel overnachten maar geluk bij een ongeluk waren alle kamers bezet en zijn we toch nog maar naar Turmi gereden. Het verschil met het vorige hotel: het was twee euro duurder maar je had wel een douche in je kamer met koud water! En de rit naar Turmi was erg gezellig want er ging nog een vriend van de chauffeur mee en met muziek van Teddy Afro was het feest helemaal compleet, uit volle borst meezingen en klappen wat een lol. We hebben trouwens die avond om elf uur nog een heerlijke pizza gegeten in een resort.
Vrijdag, Turmi – Arba Minch 300 km. Na een lekkere koude douche richting resort voor ons ontbijt daarna de gids en een vriend van de chauffeur weer naar Dimeka gebracht. In Dimeka nog wat eten en drinken voor onderweg gekocht en dan weer richting Arba Minch. We waren allemaal gaar en hebben eigenlijk continue geslapen en zo belanden we om half vier weer in Arba Minch en waren we weer in ons eigen vertrouwde resort zonder kakkerlakken. Heerlijk op het terras wat gedronken met de chauffeur en ’s avonds de warme maaltijd hier ook genuttigd. Niet laat naar bed want de volgende dag moeten we om 5.30 op het busstation zijn.
Zaterdag, Arba Minch – Addis 540 km. vertrek 6.00 uur aankomst Addis 16.00 uur, een goeie maar vermoeiende reis. Het was een fantastische week, wat hebben we veel gezien en meegemaakt, veel gelachen en mazzel gehad met de chauffeur, de gids en de lokale gids het was helemaal top.