Zwak, ziek en misselijk
Blijf op de hoogte en volg Maaike Heeres.
19 Februari 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Afgelopen week heb ik met moeite 1 dag gewerkt. Het begon vorig weekend met keel- en hoofdpijn waardoor ik maandag en dinsdag niet in staat was te werken (gelukkig heb ik 2 artsen in huis dus ik word goed in de gaten gehouden). Woensdag ben ik aan het werk gegaan halverwege de ochtend kwam de vraag bij me op wat doe ik hier? (Ik voelde me namelijk erg gammel) maar de kinderen hadden mij gespot en gevraagd om een spelletje te doen en belofte maakt schuld. ’s Middags 15.00 ziek naar huis. Ik voelde me erg beroerd, diarree, misselijk en hoofdpijn. Donderdagnacht/ochtend voelde ik me zo ziek en heb ik me meermalen afgevraagd wat ik hier in deze vieze stinkstad te zoeken heb, je voelt je zo alleen en je mist het thuisfront je kunt niet eens meer helder denken. ’s Avonds huilend met Gerrit op Skype even mijn verhaal en gevoel met hem delen en dat lucht dan ook wel weer op. Oliver (de Engelse arts) dacht aan een bacteriële infectie dus toch maar aan de antibiotica en langzamerhand weer beginnen met wit brood, rijst, biscuitjes en wat thee want onze trip van drie dagen met alle vrijwilligers naar Hawassa stond voor vrijdag gepland, ik had er alles voor over om mee te kunnen. De nacht redelijk geslapen en fit genoeg voor de reis. Vrijdagmorgen 9.30 verzamelen en gelijk een hele horde taxichauffeurs gaan om ons heen staan want iedereen wil wel een groep faranji’s (vreemdelingen) naar Hawassa brengen. We gaan het liefst in één taxibus maar zijn met 14 personen en niet alle busjes zijn daar op berekend maar na enig overleg hadden we het voor elkaar maar toen hadden de chauffeurs onderling ruzie en we kwamen het terrein niet af ze gingen met wel 10 man voor de bus staan. ( erg intimiderend het voelt niet prettig ) Uiteindelijk is de chauffeur hulp gaan halen en konden we na het nodige heen en weer geschreeuw toch aan de reis beginnen. ( reis naar Hawassa is zo’n 330 km. kosten 5 euro pp, voor de chauffeur een goed inkomen voor één dag). Lekker een weekendje buiten de stad en hoe zal het hotel zijn? De ligging aan het meer klinkt goed en verder geen hoge verwachtingen maar als je dan aan komt rijden en je ziet het “hotel” dan denk je: dit kan niet waar zijn. Grenzen verleggen noemen we dat.. Het uitzicht is prachtig en we genieten volop van de prachtige natuur, veel verschillende vogelsoorten, de stilte en het mooie weer. Nog steeds erg voorzichtig met het eten want de darmen rommelen nog steeds.
Rond het hotel waren enorm veel apen en het gezegde “zo brutaal als een aap” doet z’n naam wel eer aan. Ze presteerden het om een broodje uit een plastic zak van onze slaapkamer te stelen. Antje werd zaterdag erg ziek: koorts, overgeven en diarree. Half 11 vertrokken we met de boot vanaf het hotel om de nijlpaarden te spotten, een tochtje van een uur. Na het instappen moest Antje eerst overgeven maar ze voelde zich daarna goed genoeg om mee te gaan. Het was een hele mooie tocht en we hebben een groep van zo’n 10 nijlpaarden gezien en hebben hier 10 minuten rondgedobberd. Na terugkomst was Antje nog zieker en ze wou maar 1 ding: naar huis! Die middag ben ik bij haar in het hotel gebleven en kon ik mooi op de veranda te midden van de apen mijn boek uitlezen. De groep is het stadje in gegaan en wij hebben wat eten op de kamer laten bezorgen. ( 19.00 is het donker, Ned. tijd 17.00 en om 20.30 viel de stroom uit dus vroeg naar bed )
We hebben een redelijke nacht achter de rug. Zondagmorgen is de groep naar de vismarkt gegaan maar wij bedankten hier hartelijk voor. Na ons ontbijt (wit broodje, thee en een vruchtensap) hebben we nog even genoten van het mooie weer en het utizicht. Om 12 uur nog een lunch in Hawassa, het duurde 1 á 2 uur voor we onze bestelling hadden, wat heel gewoon is in Afrika: trek een paar uur uit voor je eten of drinken krijgt, en dan te bedenken dat wij alleen een het wit broodje aten. Uiteindelijk waren we ’s avonds om kwart over 8 (doodmoe) in Addis maar nu konden we nog wel even skypen met de mannen! Ben inmiddels alweer twee dagen aan het werk en ik was erg blij om “mijn” kinderen weer te zien. Het reizen in Addis doen we altijd per taxi, de beste manier om Ethiopië te verkennen is met een huurauto met chauffeur. Je kunt beter zelf niet achter het stuur gaan zitten. Het verkeer is tamelijk chaotisch, voetgangers en vee lopen midden op de vaak onverharde weg, en het rijgedrag van andere weggebruikers is dikwijls onvoorspelbaar. De reistijd van het gastgezin naar mijn werkplek is ongeveer 40 min. : een stukje lopen, taxi, lopen, taxi en nog een klein stukje lopen, kosten 4 birr = 16 euro cent. Onderweg zie je van alles: mensen die op de stoep liggen slapen, bedelende kinderen (kinderen geen fooi geven dan ontmoedig je ze om naar school te gaan) en volwassenen, schoenpoetsers, straatverkopers ( snoep, telefoonkaarten, dweilen, groente/fruit enz.) Maar je ziet eigenlijk geen ondervoede personen en over het algemeen zijn de mensen blij en vriendelijk. De familiebanden zijn heel sterk en ze doen veel met elkaar en voor elkaar. Zakkenrollers zijn wel erg actief dat heb ik inmiddels ondervonden, mijn telefoon is gestolen en wel uit m’n rugzak met dubbele rits en niets gemerkt. Tot slot ik voel me gelukkig weer een stuk beter alleen nog wat aansterken en energie op doen dan kan ik weer tegen een stootje! Een lieve groet Addis en o ja het was vandaag 25 graden!
Rond het hotel waren enorm veel apen en het gezegde “zo brutaal als een aap” doet z’n naam wel eer aan. Ze presteerden het om een broodje uit een plastic zak van onze slaapkamer te stelen. Antje werd zaterdag erg ziek: koorts, overgeven en diarree. Half 11 vertrokken we met de boot vanaf het hotel om de nijlpaarden te spotten, een tochtje van een uur. Na het instappen moest Antje eerst overgeven maar ze voelde zich daarna goed genoeg om mee te gaan. Het was een hele mooie tocht en we hebben een groep van zo’n 10 nijlpaarden gezien en hebben hier 10 minuten rondgedobberd. Na terugkomst was Antje nog zieker en ze wou maar 1 ding: naar huis! Die middag ben ik bij haar in het hotel gebleven en kon ik mooi op de veranda te midden van de apen mijn boek uitlezen. De groep is het stadje in gegaan en wij hebben wat eten op de kamer laten bezorgen. ( 19.00 is het donker, Ned. tijd 17.00 en om 20.30 viel de stroom uit dus vroeg naar bed )
We hebben een redelijke nacht achter de rug. Zondagmorgen is de groep naar de vismarkt gegaan maar wij bedankten hier hartelijk voor. Na ons ontbijt (wit broodje, thee en een vruchtensap) hebben we nog even genoten van het mooie weer en het utizicht. Om 12 uur nog een lunch in Hawassa, het duurde 1 á 2 uur voor we onze bestelling hadden, wat heel gewoon is in Afrika: trek een paar uur uit voor je eten of drinken krijgt, en dan te bedenken dat wij alleen een het wit broodje aten. Uiteindelijk waren we ’s avonds om kwart over 8 (doodmoe) in Addis maar nu konden we nog wel even skypen met de mannen! Ben inmiddels alweer twee dagen aan het werk en ik was erg blij om “mijn” kinderen weer te zien. Het reizen in Addis doen we altijd per taxi, de beste manier om Ethiopië te verkennen is met een huurauto met chauffeur. Je kunt beter zelf niet achter het stuur gaan zitten. Het verkeer is tamelijk chaotisch, voetgangers en vee lopen midden op de vaak onverharde weg, en het rijgedrag van andere weggebruikers is dikwijls onvoorspelbaar. De reistijd van het gastgezin naar mijn werkplek is ongeveer 40 min. : een stukje lopen, taxi, lopen, taxi en nog een klein stukje lopen, kosten 4 birr = 16 euro cent. Onderweg zie je van alles: mensen die op de stoep liggen slapen, bedelende kinderen (kinderen geen fooi geven dan ontmoedig je ze om naar school te gaan) en volwassenen, schoenpoetsers, straatverkopers ( snoep, telefoonkaarten, dweilen, groente/fruit enz.) Maar je ziet eigenlijk geen ondervoede personen en over het algemeen zijn de mensen blij en vriendelijk. De familiebanden zijn heel sterk en ze doen veel met elkaar en voor elkaar. Zakkenrollers zijn wel erg actief dat heb ik inmiddels ondervonden, mijn telefoon is gestolen en wel uit m’n rugzak met dubbele rits en niets gemerkt. Tot slot ik voel me gelukkig weer een stuk beter alleen nog wat aansterken en energie op doen dan kan ik weer tegen een stootje! Een lieve groet Addis en o ja het was vandaag 25 graden!
-
19 Februari 2013 - 20:57
Wim Hekkenberg:
Altijs weer leuk wat van je "reisverhalen" te lezen. Jammer dat je ziek bent, maat het gaat de goede kant op lees ik. Doe je ook nog aan foto"s publiceren ? Houd Vol.
Wim. -
19 Februari 2013 - 21:09
Thea:
Maaike en Antje
Dat lijkt me vreselijk om zo ziek te zijn,knap dat jullie toch meegingen.
En dan ook nog nijlpaarden spotten,machtig mooi,je kunt dat zo mooi beschrijven,het is net of ga je mee op pad.Jeetje en al die mensen die je onderweg ziet,bijzonder zeg.Vind je dat niet eng?
Zoiets zie je alleen op t.v.Ik zou wel graag een dagje stiekem mee willen kijken met jou.
En je telefoon kwijt jammer,ze dachten aha een rijke westerling eens even kijken wat zij heeft.
Ik kijk naar je volgende verslag uit.
dikke tut -
19 Februari 2013 - 22:10
Gretha:
Lieve Maaike
Ik had eerst Antsjes verhaal gelezen en nu die van jou.Ik kan me best voorstellen als je ziek bent dat je dan denkt,wat doen we hier ik wil naar huis!!! Maar jullie zijn echte diehards en zetten door.Wat is Skype dan fijn zo kun je dan toch even je hart luchten met je geliefde.
Liefs Gretha -
19 Februari 2013 - 22:27
Getsje:
Dat was jammer, dat jullie zo ziek waren! bah en dan, -net wat je zei- in die stinkstad....
Kan me heel goed voorstellen dat je dan het liefst naar huis wilt als je je zo akelig voelt.
Maar ja, in Nederland sporten jullie veel en het eten is zo anders, het lichaam moet erg wennen aan al die veranderingen. Maar jullie zijn echte bikkels, dus doorzetten, want het is de moeite waard!
Jullie beleven zulke bijzondere dingen, die blijven altijd in jullie herrinnering!
Ik hoop dat jullie weer helemaal fit genoeg zijn om alles intens te beleven.
Een hele goeie tijd daar en genietse!
Gr en een dikke tut van Getsje -
19 Februari 2013 - 23:00
Eva:
Wat een verhaal weer! Vervelende hoor dat je ziek bent/was. Op fb van Antje heb ik wat foto's van jullie weekend tripje gezien. Het zag er wel prachtig uit! Liefs uit Aalsmeer -
19 Februari 2013 - 23:20
Joke Nauta:
Hoi Maaike.
Fansels fjilst dij fet ellendig ast siik bist, en ja dan moat je wol es efkes slikke, mar gelokkich duorret soks noait sa lang. It is in hiele belefenis wat jimme dêr meimeitjse en letter moast fast wol efkes glimkje ast der wer oan wêrom tinkst, en dan kinst dûbel geniete fan alle moaie dingen!!
Joke -
19 Februari 2013 - 23:47
Johan En Henny:
Hoi Maaike.
Jammer dat jullie allebei zo ziek waren. Gelukkig nu weer opgeknapt. Nu maar weer van je " kindjes " genieten. -
20 Februari 2013 - 11:22
Feikje Zwerver:
Hoi Maaike,
gelukkig ben je weer opgeknapt ,wat weer een verhaal je kan er wel een boek over schrijven.
Onze dochter Esmay moest erg lachen om jou aapjes verhaal.
we wachten met smart op jou volgende verslag
groetjes Feikje en de kids genietend van de voorjaarsvakantie -
20 Februari 2013 - 14:48
Joke Postma:
Hallo Maaike
Wat een verhaal , En ja, ik ben toen ook erg ziek geweest en weet hoe je je dan voeld .
Het liefste naar huis . Maar aan de andere kant is Ethiopie ook weer erg mooi .
Maar de stad Addis abeba is niet erg schoon en veel lawaai .
Wat meschien ook erg mooi is om even tot rust te komen is het safari park in het stadje Naseret
Het is niet heel groot maar ze hebben een zwembad en mooie huisjes (kamers) .
Wens jullie nog een fijne reis en wel genieten .
Lieve groetjes Joke -
20 Februari 2013 - 20:49
Thea:
Machtig mooie foto's!!!!!!!!
leafs Thea -
21 Februari 2013 - 00:39
Sabine:
Hoi Maaike,
Hopelijk zijn jullie inmiddels weer wat opgeknapt!
Jullie zijn bikkels!
En wederom prachtige foto´s! grappig verhaal dat je tussen de apen je boek zit te lezen, haha!
Zet ´m op, en houd vol!
Ik ben nu alweer benieuwd naar jullie volgende belevenissen!!
liefs Sabine, Wigle en de meiden
-
21 Februari 2013 - 15:10
Mieke:
Lieve Maaike,
He al die narigheid hopelijk weer voorbij; ook Antje weer hersteld? Veel succes verder, veel bewondering voor jullie doorzettingsvermogen! Lieve groet van ons drieen voor jullie, Mieke. -
21 Februari 2013 - 21:12
Rianne Middelkoop:
Lieve Maaike,
Allereerst: dank voor je berichtje! Nee, we zijn nog niet aan het verhuizen, volgende week de sleutel, het komt dus wel erg dicht bij! Toch een gek idee om dit tijdelijek stekkie al weer te moeten verlaten, door de geboorte van Fien heeft het een blijvende bijzondere herinnering. Ons meisje doet het prima. Ze weegt al meer dan 5 kilo dus mijn melk doet haar goed! Ze krijgt genoeg knuffels van haar broers!
Zelf voel ik me ook prima, de nachten gaan goed dus daar knap je als mama ook wel van op! Overdag heeft ze nauwelijks ritme en slaapt ze weinig, wil ze er graag bij zijn.
Genoeg over mij, hoe is het daar! Ik heb weer even een actueel verslag gelezen.... Ik blijf me positief verbazen over jullie enorme avonturen aldaar, zo dapper en goed werk wat jullie daar doen! Ellendig dat jullie lichamen het de afgelopen tijd even lieten afweten, ziek en darmellende, getsie! Kan me goed voorstellen dat je dan graag naar huis wil.... Maar hopelijk ebt dat gevoel snel weer weg en maken de dankbare kindjes weer veel goed!
Ook moest ik aan je denken toen de Koningin aankondigde te stoppen met het dragen van haar kroontje en dus niet naar Amsletveel komt dit jaar. Hopelijk dan daardoor je vriend toch eerder naar jullie toekomen?!? Dat gun ik je van harte!!
Ik blijf je volgen, wens jullie het allerbeste, een goed herstel en pas goed op elkaar!
Groetjes Rianne -
22 Februari 2013 - 12:58
Jinke:
Hallo Maaike en Antsje
Fijn dat jullie weer beter zijn, als je ziek bent mis je je naasten nog meer.
Maaike je schrijft de verhalen als een boek (misschien later uitgeven??)
Door de mooie foto,s erbij worden de verhalen nog duidelijker.
Lieve groeten,
Jinke -
22 Februari 2013 - 17:04
Getsje:
Super mooie foto's! en wat een leuke kinderen, zo blij (met bijna niks)
Lieve groeten Getsje -
22 Februari 2013 - 19:40
Johanna:
Hoi Maaike,en Antje,jammer dat jullie ziek waren,maar gelukkig is het nu weer beter?! Wat weer een leuke verhalen zeg!Wat een prachtige foto''s moesten jullie ook zo lachen om die 2apen? .Ik verheug me al weer op de volgende foto's en verhalen.dikke KUS,rommert en johanna -
24 Februari 2013 - 12:18
Jenny:
Hallo Maaike.
Wat een prachtig verslag weer,jammer van het ziek zijn,maar gelukkig ben je weer bij je "kindjes"
Op zo.n moment kan ik mij voorstellen,wat doe ik hier,maar gelukkig dat is weer achter de rug.
Wat een belevenissen,en wat weer prachtige foto,s.
De vorige 3 reisverslagen zijn uitgeprint, en zijn al in Havelte,dus jullie belevenissen kunnen
ze ook volgen.
Succes verder met jullie mooie werk,en ik kijk weer uit naar het volgende mooie verslag.
Groetjes en liefs, Jenny.
-
24 Februari 2013 - 18:44
Moniek:
Wat ben je ook een bikkel! Hopelijk voel je je nu weer helemaal beter en wordt je niet meer ziek (fingers crossed). Fijn dat naast het harde werken je ook leuke uitstapjes maakt met de overige vrijwillegers, en dat je dan weer even luxe om je heen hebt. Zet hem op!!
Liefs Tessa en Moniek -
24 Februari 2013 - 18:48
Moniek:
PS. Wàt een mooie foto's!! -
24 Februari 2013 - 19:49
Miranda Oostenveld:
Haiii buuf,
Jeetje mina zeg, wat een toestand! En wat moet je je inderdaad akelig hebben gevoeld! Alles moet gewoon goed functioneren en geen toestanden hebben aan je lijf...Maar gelukkig ben voel je je weer wat beter, dan kun je de dingen ook wat beter hebben. En ik vind je wel een stoere buuf hoor!Lijkt mij doodeng om daar als westerling alleen te lopen, maar jah je kent me hahahaha.
Leuk buuf, om je zo te volgen! Machtige ervaring natuurlijk, die je nooit weer vergeet.
Geniet leafe buuf van alles, en we blijven je volgen!
Dikke tut fan us, m&m&m oostenveld -
24 Februari 2013 - 23:36
Theo En Sjoukje:
Hoi Maaike en Antsje
Geweldig jullie reisverslagen en mooie foto's ,en wat een ervaringen doen jullie op. Bedankt dat jullie ons zo goed op de hoogte houden.Heel leerzaam voor jullie en ons !
Goede tijd samen toegewenst !
H.gr.van Theo en Sjoukje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
